Cultuur en gekte
Door: lunavanderloos
Blijf op de hoogte en volg Luna
06 November 2011 | Sri Lanka, Koggala
Lieve Allemaal!
Yeah, eindelijk weer een nieuwe berichtje van ons. Wegens tijdsgebrek in ons drukke schema schrijven wij nu samen een verslag. Dit verslag Copy-Pasten we gewoon op onze weblogs.
We gaan verder waar we gebleven waren. Er waren eens twee meisjes in Sri Lanka… en ze hadden allebei een roze fiets, wat bij IEDEREEN ondertussen bekent is! En met Iedereen bedoelen we echt iedereen. Voorbeeld: Je loopt over het strand (om wat foto’s te maken van de paalvissers met een mooie zonsondergang erbij) en er komt een totaal onbekende man naar je toe: ‘Hééé, you are the Somawathi girls...with the bikes!’ Waarop wij alleen maar: ‘uhmm, yes indeed’’ kunnen antwoorden. Hier hebben ze netwerken in z’n hoogste vorm. Zo ook die keer dat we niet het hotel uit wilden, maar met de bus wilden, en niet met een tuktuk. Om al de tuktuk-drivers te ontwijken, die als aasgieren op je afstormen zodra je één voet buiten het hotel zet, namen we de zware omweg over het strand naar de bushalte. Na minstens een half uur te hebben geploeterd in de brandende zon bereikten we uitgeput de bushalte. En ja hoor!... We stonden nog geen tien seconden uit te puffen en ‘toettoet’ daar kwam onze tuktukker aan. ‘’Ah! There you are’’ riep hij blij. Zucht.
In het weeshuis loopt alles iets meer op rolletjes. Ze kennen ons nu wat meer en daardoor voelen we ons echt deel van het weeshuis. We geven nu twee van de oudere meisjes privé bijles wiskunde en Engels. Het geeft zoveel voldoening om zelfs het kleinste beetje vooruitgang op te merken! Het wiskunde niveau is wel heel raar; aan de ene kant heb je de lastige bewijssommen, die ook wij nog maar net hebben gehad, maar aan de andere kant heb je super makkelijke algebra. ‘’Los x + 1 = 5 op’’. We hebben ook geprobeerd wat jongere kinderen in een klas bijles te geven, maar die verstonden veel minder Engels dan wij dachten, dus dat mislukte totaal! Gelukkig kunnen we die tijd vullen met voorbereidingen voor een grote voorstelling :)
Ondertussen hebben we hele aardige mensen in het hotel ontmoet (aan wie jullie het te danken hebben dat we weer een verslag kunnen schrijven, op hun laptop) waarmee we al een hoop leuke dingen hebben gedaan. Zo kwam er op een avond een van hen naar ons toe die vroeg of we over een half uur meewilden naar een ‘’Devil Dance’’. Hij legde uit dat er een vrouw in het dorp ziek was die de healing nodig had van traditionele dansers. Deze dansers zouden de hele nacht door gaan dansen om de duivel uit haar lichaam te halen. Klonk wel leuk, dus wij gingen met nog wat andere Nederlanders mee. Bleek bij aankomst dat we echt de enige toeristen waren en dat verder het hele dorp toekeek. Maar het was echt geweldig! Dit zijn echt de ervaringen waarvoor we hierheen zijn gegaan. Doordat het niet toeristisch was, was het nog zó puur. Onder het geluid van trommels en met veel vuur dansten de dansers met gekke, schokkende bewegingen in hun palmbladerenkostuums het gras van de grond. Uiteindelijk raakte de zieke vrouw in een trance en rende ze het hele terrein rond. Nu, twee weken later, horen we van een dorpsbewoner dat de vrouw spontaan genezen is. Bizar, maar volgens ons ligt het meer aan het geloof dan aan de dans!
Twee dagen na de dans zijn we naar het Sinharaja Rainforest gegaan. We vertrokken om 6 uur ’s ochtends en reden al snel door The Hill Country (het heuvellandschap van Sri Lanka). We konden meteen het verschil tussen het binnenland en de kust zien; overal rijstvelden, rubberbomen, theeplantages en waterbuffels. Het uitzicht was schitterend. Op de grens van het regenwoud kon je de verandering ook heel duidelijk zien. De lucht voelde vochtiger aan, de bladeren op de grond waren aan het schimmelen en de bomen leken nog groener. Ook hoorde je de vogels fluiten en zag je vuistgrote vlinders voorbijkomen. Daar, op dat punt, op de grens, raakten we voor het eerst in contact met onze aartsvijand: de BLOEDZUIGER! Ze waren echt overal en razendsnel! Zodra je drie seconden op één punt bleef staan wisten ze je enkels te vinden en kropen omhoog met maar één doel voor ogen: bloed. Verder was het regenwoud geweldig. We zijn insecten tegengekomen die je normaal alleen achter de ruitjes van een dierentuin ziet. De aapjes dansten in de takken boven ons en de knalgroene (giftige) slangen verborgen zich in de takken. We hebben 3 uur gelopen om bij een waterval te komen. Toen we de waterval naderden zei de gids plotseling heel leuk: ‘We cross river, do your pants out!’ Waarop wij verbaasd en verontwaardigd schreeuwden ‘What?!’ Natuurlijk zijn we niet uit de kleren gegaan, en we hebben vanaf deze kant van de rivier de mooiste kiekjes genomen. Op de terugweg hebben we nog een theefabriek bezocht (veel grote machines waarmee thee gedroogd, gemalen en gesorteerd wordt). Terug in het hotel hebben we het buffet geplunderd.
De volgende trip op onze planning was het Yala National Park. Dit keer vertrokken we om twee uur ’s nachts al! Bij zonsopgang reden we met een jeep door het park. Het landschap was adembenemend mooi…vennetjes, plassen, rotsen en grote bomen wisselden elkaar af. Opeens stopte de jeep en onze gids/chauffeur begon opgewonden in het Singalees te ratelen en te wijzen. ‘’Waar!?’’ dachten wij allemaal, ‘’Waar is de krokodil? Olifant? Luipaard?’’. Maar nee, het was geen van dat…het was….hét nationale gelukssymbool van Sri Lanka….de haan! Wij barstten in lachen uit en vonden het niet eens een foto waard, tot grote teleurstelling van de gids. Daarna kon hij zijn hart ophalen bij de vele foto’s die wij gemaakt hebben van krokodillen, pauwen, buffels, herten, wilde zwijnen, ooievaars, jakhalzen, veranen en adelaars. Na weer even bij te hebben geslapen in het busje stopten we bij een boeddhistische tempel in Matara. Nou, daar zijn al onze ideeën over het vredige boeddhisme totaal aan diggelen geslagen. We kwamen namelijk in een ondergrondse tempel (lees: gang die erg veel weg had van een riool, inclusief stank en water op de grond) met allemaal beelden en schilderen. Het was, letterlijk, hel. De beelden en de schilderen lieten je zien wat er met je zal gebeuren als je zondigt. Beeldt je hierbij mensen in die door midden worden gezaagd, gekookt worden in een grote ketel of ondersteboven worden gehouden en poep worden gevoerd. Ja, dat was absurd….maar de drie-jarige kindjes naast ons genoten erg.
We maken hier wel vaker absurde dingen mee. Zo kwam er een keer één van de locals naar ons toe die we kennen en die vroeg of we zin hadden om mee te gaan naar een buffet in het dorp. Ja natuurlijk, leuk, dachten wij. We moesten toch nog lunchen, om de standaard van ‘’gierige Hollanders’’ maar even hoog te houden. ‘’Waarvoor is het eigenlijk?’’ vroegen wij ons af. ‘’Nou, mijn vriend is drie maanden geleden overleden’’ kwam het antwoord, ‘’het is een funeral party’’. Wat blijkt: ze eren hier de doden om zo veel mogelijk mensen drie maanden na overlijden eten te geven. Na 9 maanden nog een keer en vervolgens elk (!!) jaar weer. Ach, wij hebben lekker geluncht, en we hebben eraan meegedragen dat die jongen in zijn volgende leven geen hond wordt, maar een gelukkig persoon.
Veel cultuur gezien dus! Maar ook lekker van de zon genoten en (Luna’s grote hobby) gesnorkeld! Na vijf minuten kwam Luna het water al enthousiast uitrennen met de mededeling: ‘Ik lag nog geen twee minuten in het water en er kronkelde al een murene om mijn voeten! En ik ben ook aangevallen door een tandbaars, geweldig! Nooit gedacht dat ik de tandafdrukken van een vis in mijn lichaam zou krijgen! ‘ Waarna ze weer in het zoute water verdween. Merel was ondertussen bezig strandverkopers van zich af te slaan! Maar ze heeft wel een mooie beddensprei voor zichzelf aangeschaft, ze glunderde. En Luna ook, die ondertussen een baby-haai en een giftige lionfish gespot had.
Al met al genieten we ongelofelijk van alles, ook van die simpele momenten dat we ’s avonds samen de dag bespreken en dubbel liggen van het lachen. We missen jullie wel hoor, maar onze huid is nog lang niet bruin genoeg! (Met andere woorden, geen probleem om hier nog wel even te zitten!)
Heel veel liefs!
Dikke knuffel, Luna
en dikke zoen, Merel
Yeah, eindelijk weer een nieuwe berichtje van ons. Wegens tijdsgebrek in ons drukke schema schrijven wij nu samen een verslag. Dit verslag Copy-Pasten we gewoon op onze weblogs.
We gaan verder waar we gebleven waren. Er waren eens twee meisjes in Sri Lanka… en ze hadden allebei een roze fiets, wat bij IEDEREEN ondertussen bekent is! En met Iedereen bedoelen we echt iedereen. Voorbeeld: Je loopt over het strand (om wat foto’s te maken van de paalvissers met een mooie zonsondergang erbij) en er komt een totaal onbekende man naar je toe: ‘Hééé, you are the Somawathi girls...with the bikes!’ Waarop wij alleen maar: ‘uhmm, yes indeed’’ kunnen antwoorden. Hier hebben ze netwerken in z’n hoogste vorm. Zo ook die keer dat we niet het hotel uit wilden, maar met de bus wilden, en niet met een tuktuk. Om al de tuktuk-drivers te ontwijken, die als aasgieren op je afstormen zodra je één voet buiten het hotel zet, namen we de zware omweg over het strand naar de bushalte. Na minstens een half uur te hebben geploeterd in de brandende zon bereikten we uitgeput de bushalte. En ja hoor!... We stonden nog geen tien seconden uit te puffen en ‘toettoet’ daar kwam onze tuktukker aan. ‘’Ah! There you are’’ riep hij blij. Zucht.
In het weeshuis loopt alles iets meer op rolletjes. Ze kennen ons nu wat meer en daardoor voelen we ons echt deel van het weeshuis. We geven nu twee van de oudere meisjes privé bijles wiskunde en Engels. Het geeft zoveel voldoening om zelfs het kleinste beetje vooruitgang op te merken! Het wiskunde niveau is wel heel raar; aan de ene kant heb je de lastige bewijssommen, die ook wij nog maar net hebben gehad, maar aan de andere kant heb je super makkelijke algebra. ‘’Los x + 1 = 5 op’’. We hebben ook geprobeerd wat jongere kinderen in een klas bijles te geven, maar die verstonden veel minder Engels dan wij dachten, dus dat mislukte totaal! Gelukkig kunnen we die tijd vullen met voorbereidingen voor een grote voorstelling :)
Ondertussen hebben we hele aardige mensen in het hotel ontmoet (aan wie jullie het te danken hebben dat we weer een verslag kunnen schrijven, op hun laptop) waarmee we al een hoop leuke dingen hebben gedaan. Zo kwam er op een avond een van hen naar ons toe die vroeg of we over een half uur meewilden naar een ‘’Devil Dance’’. Hij legde uit dat er een vrouw in het dorp ziek was die de healing nodig had van traditionele dansers. Deze dansers zouden de hele nacht door gaan dansen om de duivel uit haar lichaam te halen. Klonk wel leuk, dus wij gingen met nog wat andere Nederlanders mee. Bleek bij aankomst dat we echt de enige toeristen waren en dat verder het hele dorp toekeek. Maar het was echt geweldig! Dit zijn echt de ervaringen waarvoor we hierheen zijn gegaan. Doordat het niet toeristisch was, was het nog zó puur. Onder het geluid van trommels en met veel vuur dansten de dansers met gekke, schokkende bewegingen in hun palmbladerenkostuums het gras van de grond. Uiteindelijk raakte de zieke vrouw in een trance en rende ze het hele terrein rond. Nu, twee weken later, horen we van een dorpsbewoner dat de vrouw spontaan genezen is. Bizar, maar volgens ons ligt het meer aan het geloof dan aan de dans!
Twee dagen na de dans zijn we naar het Sinharaja Rainforest gegaan. We vertrokken om 6 uur ’s ochtends en reden al snel door The Hill Country (het heuvellandschap van Sri Lanka). We konden meteen het verschil tussen het binnenland en de kust zien; overal rijstvelden, rubberbomen, theeplantages en waterbuffels. Het uitzicht was schitterend. Op de grens van het regenwoud kon je de verandering ook heel duidelijk zien. De lucht voelde vochtiger aan, de bladeren op de grond waren aan het schimmelen en de bomen leken nog groener. Ook hoorde je de vogels fluiten en zag je vuistgrote vlinders voorbijkomen. Daar, op dat punt, op de grens, raakten we voor het eerst in contact met onze aartsvijand: de BLOEDZUIGER! Ze waren echt overal en razendsnel! Zodra je drie seconden op één punt bleef staan wisten ze je enkels te vinden en kropen omhoog met maar één doel voor ogen: bloed. Verder was het regenwoud geweldig. We zijn insecten tegengekomen die je normaal alleen achter de ruitjes van een dierentuin ziet. De aapjes dansten in de takken boven ons en de knalgroene (giftige) slangen verborgen zich in de takken. We hebben 3 uur gelopen om bij een waterval te komen. Toen we de waterval naderden zei de gids plotseling heel leuk: ‘We cross river, do your pants out!’ Waarop wij verbaasd en verontwaardigd schreeuwden ‘What?!’ Natuurlijk zijn we niet uit de kleren gegaan, en we hebben vanaf deze kant van de rivier de mooiste kiekjes genomen. Op de terugweg hebben we nog een theefabriek bezocht (veel grote machines waarmee thee gedroogd, gemalen en gesorteerd wordt). Terug in het hotel hebben we het buffet geplunderd.
De volgende trip op onze planning was het Yala National Park. Dit keer vertrokken we om twee uur ’s nachts al! Bij zonsopgang reden we met een jeep door het park. Het landschap was adembenemend mooi…vennetjes, plassen, rotsen en grote bomen wisselden elkaar af. Opeens stopte de jeep en onze gids/chauffeur begon opgewonden in het Singalees te ratelen en te wijzen. ‘’Waar!?’’ dachten wij allemaal, ‘’Waar is de krokodil? Olifant? Luipaard?’’. Maar nee, het was geen van dat…het was….hét nationale gelukssymbool van Sri Lanka….de haan! Wij barstten in lachen uit en vonden het niet eens een foto waard, tot grote teleurstelling van de gids. Daarna kon hij zijn hart ophalen bij de vele foto’s die wij gemaakt hebben van krokodillen, pauwen, buffels, herten, wilde zwijnen, ooievaars, jakhalzen, veranen en adelaars. Na weer even bij te hebben geslapen in het busje stopten we bij een boeddhistische tempel in Matara. Nou, daar zijn al onze ideeën over het vredige boeddhisme totaal aan diggelen geslagen. We kwamen namelijk in een ondergrondse tempel (lees: gang die erg veel weg had van een riool, inclusief stank en water op de grond) met allemaal beelden en schilderen. Het was, letterlijk, hel. De beelden en de schilderen lieten je zien wat er met je zal gebeuren als je zondigt. Beeldt je hierbij mensen in die door midden worden gezaagd, gekookt worden in een grote ketel of ondersteboven worden gehouden en poep worden gevoerd. Ja, dat was absurd….maar de drie-jarige kindjes naast ons genoten erg.
We maken hier wel vaker absurde dingen mee. Zo kwam er een keer één van de locals naar ons toe die we kennen en die vroeg of we zin hadden om mee te gaan naar een buffet in het dorp. Ja natuurlijk, leuk, dachten wij. We moesten toch nog lunchen, om de standaard van ‘’gierige Hollanders’’ maar even hoog te houden. ‘’Waarvoor is het eigenlijk?’’ vroegen wij ons af. ‘’Nou, mijn vriend is drie maanden geleden overleden’’ kwam het antwoord, ‘’het is een funeral party’’. Wat blijkt: ze eren hier de doden om zo veel mogelijk mensen drie maanden na overlijden eten te geven. Na 9 maanden nog een keer en vervolgens elk (!!) jaar weer. Ach, wij hebben lekker geluncht, en we hebben eraan meegedragen dat die jongen in zijn volgende leven geen hond wordt, maar een gelukkig persoon.
Veel cultuur gezien dus! Maar ook lekker van de zon genoten en (Luna’s grote hobby) gesnorkeld! Na vijf minuten kwam Luna het water al enthousiast uitrennen met de mededeling: ‘Ik lag nog geen twee minuten in het water en er kronkelde al een murene om mijn voeten! En ik ben ook aangevallen door een tandbaars, geweldig! Nooit gedacht dat ik de tandafdrukken van een vis in mijn lichaam zou krijgen! ‘ Waarna ze weer in het zoute water verdween. Merel was ondertussen bezig strandverkopers van zich af te slaan! Maar ze heeft wel een mooie beddensprei voor zichzelf aangeschaft, ze glunderde. En Luna ook, die ondertussen een baby-haai en een giftige lionfish gespot had.
Al met al genieten we ongelofelijk van alles, ook van die simpele momenten dat we ’s avonds samen de dag bespreken en dubbel liggen van het lachen. We missen jullie wel hoor, maar onze huid is nog lang niet bruin genoeg! (Met andere woorden, geen probleem om hier nog wel even te zitten!)
Heel veel liefs!
Dikke knuffel, Luna
en dikke zoen, Merel
-
06 November 2011 - 17:26
Maren:
Superleuk meiden :D. Niet té bruin worden hoor. Dan zitten wij hier met onze melkflessige benen en jullie stralend bruin ):. Dat kan mijn ego niet aan denk ik. Maar het klinkt echt geweldig! :D
Xxxxxx -
06 November 2011 - 17:50
Sophie:
Hey luna! zoasls je ziet lees ik meteen al je verslagen haha! Herken superveel, geniet nog en heel veel plezier en liefs aan de kinders! Oja en oplossing voor tuktukprobleem: boos nee zeggen! Helpt als enige. Hoop snel meer van je te lezen en ben jaloers!! XXXXX -
06 November 2011 - 18:54
Zegerien:
Super, ik zie het voor me :)...alleen zo'n vis in je been, hmm.
Geniet en probeer zo veel mogelijk vast te leggen.
Tschüs, mach's gut!
-
07 November 2011 - 09:51
Kora:
Heey Luna!
Ik zag je link op facebook, en toch wel nieuwsgierig naar al jullie avonturen daar :) Echt supertof wat jullie daar doen en beleven, klinkt goed! En wat zijn daar ongelooflijk veel exotische dieren te vinden zeg :O. Heel veel plezier nog de komende tijd! xxx -
07 November 2011 - 20:02
Oma Van Der Loos:
Hallo meiden, ik ben blij dat ik hier zit met al die enge dieren , maar een leuke ervaring voor jullie. Doe wel voorzichtig. groetjes oma en opa. -
09 November 2011 - 06:25
Jan-Bart:
Hoi Luna,
Ik heb net je verslagen gelezen. Echt geweldig wat jullie allemaal meemaken. veel plezier en succes met de kinderen daar.
Groerjes,
Jan-Bart -
09 November 2011 - 10:53
Renske:
HII luna en merel,
wat om die verhalen te lezen! echt heel leuk. dat met die tuktukkers hebben wij in engeland gehad! (op de markt als je ergens naar keek was het al wil je het kopen) maar idd gwn nee zeggen:) ik kijk nu al uit naar het volgende verhaal!
xx renske
-
09 November 2011 - 12:47
Kyra:
Wauw luna waar jij al niet enthousiast over kan zijn xD Ik zou nooit meer dat water in durven! Maar ik ben blij dat jullie zo genieten. Het klinkt allemaal opnieuw helemaal geweldig!
XX -
11 November 2011 - 12:16
Isabel:
Hi lieve lun! Wat een super leuke verhalen allemaal!! Wil graaag meer horen hoe je het hebt in het weeshuis etc! Hoop dat het met Gayani (klein beetje mn lievelingetje haha) en de rest allemaal goed gaat!! Doe ze maar een heele dikke knuffel van soof en mij!
Ik ben jaloers!! heel veel plezier, geniet en ik zie je als je terug bent! xxxxx Je grote nicht ha-ha-ha
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
