Walvissen & cyclonen, geen goede combinatie

Hallo lieve allemaal,

Ten eerste bedankt voor alle leuke reacties, heel fijn om te lezen. We zijn hier tamelijk druk geweest, haha. Het lesgeven in het weeshuis is echt een full time job, die we niet alleen heel serieus nemen, maar ook echt met veel plezier doen. Zeker toen we te horen kregen dat onze twee hoofd-bijlesleerlingen heel hoog op hun vakken gescoord hebben afgelopen week in hun SE week. Gangani, de oudste, is beste geworden van haar hele school met Engels en Kasuni is 2e geworden! De cijfers van Gangani voor wiskunde weten we nog niet, en haar O-levels beginnen 12 december, dus daar wachten we met spanning op. De full time job zit er nu bijna op. Gisteren hebben we onze laatste bijles gegeven, wat best emotioneel was (niet dat we daar huilend hebben gezeten hoor, maar het voelde toch raar na 8 weken) en vandaag gaan we balonnen ophangen. Morgen is namelijk de grote, jaarlijkse voorstelling waarbij alle kinderen iets hebben ingestudeerd (denk aan traditionele dans, zang en muziek). Morgen is ook gelijk onze laatste dag, dus dat is een mooi afscheid moment (waar we natuurlijk toch wel een beetje tegenop kijken). We hebben, zeker met onze bijlesmeiden, een goede band opgebouwd en we gaan ze toch wel heel erg missen. Gelukkig hebben we veel foto’s (heel veel foto’s, als je eenmaal een camera tevoorschijn haalt in het weeshuis staat die geen moment meer stil, jammer voor je batterijen, maar er zitten wel erg leuke foto’s bij). Ookal vinden we het jammer om weg te gaan, we hebben weer een hoop andere leuke dingen gepland: we gaan namelijk rondreizen de laatste 2,5 week. We beginnen in Colombo en maken een rondje door Sri Lanka via Kandy, Sigiriya, Anuradhapura en Polonnaruwa naar de onontdekte oostkust en gaan weer terug via de bergen naar Colombo (of zo hebben we het in ieder geval gepland, we zien wel hoe het uiteindelijk gaat lopen!). Jullie zullen vast niet zoveel van ons horen aankomende tijd, want we gaan het enorm druk krijgen, maar we beloven dat we het goedmaken door een lang verslag te schrijven als we klaar zijn.

Afgelopen tijd zijn we behalve op het weeshuis ook op veel andere plekken geweest. Luna heeft een paar keer gedoken in Hikkaduwa, wat erg mooi was. Er zaten wrakduiken bij en er waren super veel vissen (ook gigantische blowfishes) en koraal. Ook zijn we echte surf-girls geworden (die wel helemaal bont en blauw terugkwamen hoor haha), maar we waren best goed (al zeggen we het zelf). Op een namiddag in Hikkaduwa zijn we naar een rotseiland gezwommen, waar we een prachtige zonsondergang hebben gezien, en nog iets veel gavers; TURTLES. Eindelijk, we zijn echt dagen op zoek geweest naar die beesten en elke keer weer kwamen er random mensen uit het water zetten die geluk hadden en wij zagen ze maar niet. Volgens ons hebben we alle zeeschildpadden opgespaard voor 1 snorkeltocht, want we hebben er wel 5 gezien (waarvan er 1 echt monsterlijk groot was, die hebben we ‘Bruce’ gedoopt). Een andere dag zijn we walvissen gaan kijken. Correctie: dat probeerden we, uiteindelijk hebben we wel 4 pogingen gedaan. Vrijdag, poging 1: we waren al een tijdje op zee toen we de eerste spuitwolk van een walvis zagen. Helaas voerde ons die recht een cycloon in. Nadat we zeiknat waren zijn we toch maar terug gegaan naar de kant. Daar bleek dat het dak van ons hotel gerukt was, balkonnen ingestort, ramen waren gespat, er absoluut nergens meer elektriciteit was en de weg onbegaanbaar was door de omgevallen bomen. Best wel een ravage dus. Ook spoelden er de dagen erna een hele hoop kapotte boten aan, met helaas ook overleden vissermannen. We besloten zaterdag maar over te slaan en zondag een tweede poging te wagen. Helaas werden we zaterdagavond afgebeld, de zee zou nog steeds te ruig zijn, we moesten het maandag maar proberen. Poging nummer 3, maandagochtend: om half 7, na een uur met de bus, kwamen we aan in de haven, waar we vrolijk begroet werden. Na 10 minuten kwam er iemand naar ons toe die toch wel verbaasd keek ‘’what are you doing here actually, the boats don’t go today’’. Aha, fijn dat ons dat even gemeld is. Aangezien dinsdag onze laatste kans zou zijn en we best weer afgebeld zouden kunnen worden, wilden we toch wel graag ons geld terug. We hebben een uur lang staan schreeuwen en tieren, maar uiteindelijk sloten we de volgende deal: als het dinsdag niet door zou gaan kregen we ons geld terug en het geld van de bus. Poging 4, dinsdagochtend: we zagen een mooie zonsopgang, dus met wat hoop gingen we opnieuw naar de haven van Mirissa. Eindelijk lukte het, en het was het helemaal waard. Het was een prachtige dag en we hebben super veel walvissen gezien van dichtbij. We zagen er wel 6, en ze bleven maar boven komen, echt schitterend, die beesten zijn zo gigantisch groot! Nu horen we dat er misschien weer een tweede cycloon komt, hopenlijk valt de schade deze keer mee.

Het is nu 3 uur, we moeten er vandoor! We genieten nog steeds helemaal (zeker nadat we een pakketje van de goede Sint hebben ontvangen met daarin echte Hollandse lekkernijen, toch eens wat anders dan rijst – curry, en nog meer rijst) en we kijken vol spanning uit naar onze reis!

Veel liefs weer van ons alle 2,
Merel & Luna